Fenerbahçe 2 Chelsea 1

Bu maç üzerine fazla konuşmak istemiyorum, zira maç esnasında kalbimin atmadığını düşündüğüm anlar oldu.. Teknik taktik detaya fazlaca girmeden özetlemeye çalışırsak; İlk yarı müthiş bir top oynayan Chelsea'ye karşı biraz da şansımızın yardımıyla direnmeye çalışmak ve ikinci yarı hiç umulmadık bir şekilde geri dönmek..ve maçı 2-1 almak. Kendi kalene gol atıyorsun, bu golü atan futbolcun galibiyeti getiren muazzam golü atıyor aynı zamanda..Ne zaman ne yapacağı kestirilmeyen sürpriz takım diye bahsedilmek, Avrupanın artık yavaş yavaş saygı duyduğu bir ekip olmak, her ne kadar pek katılmasam da, Kadıköy'deki atmosferin etkileyici olduğu yorumları falan filan..

Bugün bazı otoriteler, rövanş maçı için şansların eşit olduğundan bahsediyor. Bu bile yaptığımız büyük aşamanın göstergesidir aslında. Buradan kendisine çok sallamış olsam da, bu başarı da Aziz Yıldırım'ın payı büyüktür..Hakkını teslim edelim..Daha sonra Teknik ekip ve futbolcularımıza teşekkür etmeliyiz..Taraftarın geneli için aynı şeyi söyleyemeyeceğim ne yazık ki..Bu konuyu burada açmak niyetinde değilim, güzel şeyler yazdık, öyle bitirmeye çalışalım..

Bundan sonrası için "Allah'ım! N'olur bitmesin bu rüya!" diyebiliyorum ancak.. Buraya kadar nasıl geldiğimizi bir anlasam,devamı için de yorum yapabilirim belki..ama itiraf etmeliyim ki, turdan ümitli değilim..belki de fazla realistim, bilemiyorum..

Orada sonuç ne olursa olsun, "Fenerbahçeli olmanın gururu bizlere yeter" sözüyle bitirelim yazıyı..