Bir rüya gördüm bu sabah..

-Yahu bu sabah rüyamda mortingen şıtrase oldum.
-Hayırdır inşallah? Suya anlat
-Onun yerine blogumda anlatsam.

Yağmurlu bir günde (görmüştüm seni),otobüsteyiz. Kaptanımız bol muhabbetli bir abi. Yol boyunca sürekli arkasındakine bir şeyler anlatıyor, bunu da sürekli arkasına dönerek yapıyor. Ulan diyorum, şimdi kaza yapacak lavuk. Son zamanlarda zaten otobüs kazası yaşayacağım diye bir tırsaklık var üstümde. Yolculuklara sık çıkıyorum bu aralar, belki de ondandır. Neyse, abi bi an yine arkasına dönüyor, ve viraja kadar devam ediyor böyle. Son anda hadiseyi çakozlamış olsa da, çok geç kalıyor. Önce bariyerlere gömdürüyoruz, daha sonra şarampole yuvarlanıyoruz.. İleride deniz var. Suya düşersek, camdan fırlarız hacı diyorum yanımdakine. Ölüm anındaki soğukkanlılığa bak hele!

Böyle şarampolde devam ediyoruz bir müddet. Ben cam kenarında oturuyorum, bir karartı görüyorum. Bu ne lan! demeye varmadan, kayalıklara bindiriyoruz. O an cam tuz buz oluyor, bizim fani bedenlerimiz de tabi.. Son anda kelime-i şehadet getirmeyi akıl ediyorum (kurtarma yazılısı bi nevi) . Sonra perde yavaş yavaş inmeye başlıyor. Nedense bu olay esnasında hayatım film şeridi gibi önümden geçmiyor(hep böyle denir ya). Akabinde bir mezar taşı görüyorum, üzerinde arapça bir şeyler yazıyor. Okumayı deniyorum, tam o esnada ayaklarım titriyor ve uyanıyorum. Mezar taşındaki yazılar sandığım şeylerin ise kanepenin dekoru olduğunu öğreniyorum..

Tövbe estağfurullah! N'oluyor lan bana? diye kalkıyorum yattığım yerden. Acaba bir işaret mi diye kafamdan türlü senaryolar kuruyorum, izlediğim onca Holivut fiminden gazı alarak tabii. Sonra her şeye rağmen nefes alıyor oluşuma şükrediyorum..

-Bitti-