Nostalji demişken, başka koldan devam edeyim. Çocukluğumun en fantastik hadiselerinden biriydi Kara Şimşek. Hey gibi be! Dokunmayın, ağlarım. Bunun oyuncağını almışlardı bana, yaşadığım mutluluğu tarif etmek imkansız.
Jenerik girdiği an ekrana, coşardık maaile. Müziği duyunca hala tüylerim diken diken olur. Bizim peder beyin değişmez cep telefonu melodisidir zaten. David Hasselhoff falan amma karizmaydı o zamanlar..tey tey tey..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder